کد مطلب:95611 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124

خطبه 114-در طلب باران












[صفحه 281]

عطش پروردگارا، كوههای ما از هم شكافته شد، زمین در غبار گمشد و چهارپایان ما از تشنگی و بی آبی رنجور شدند و در مراتع خود سرگردانند و زنان بچه مرده در تردید و تنگدلی افتادند... پروردگارا... بر این زنان فرزند مرده و بر این حیوانات عطش زده ترحم فرما و بر این اغنام و احشام نگران و سرگردان، رحمت فرست و باران رحمتت را فروبار و آنان را سیراب كن. بارالها، ما به سوی تو آمده ایم و بر تو پناه آورده ایم، ما در این قحط سالی لگدكوب شده ایم به ما رحم كن و بر ما رحمت فرست، ابرهایی كه بدانها امید بسته بودیم نباریدند و بر اندوه ما افزودند و ما را در حال دلتنگی و بی امیدی باقی نهادند. خداوندا از تو می خواهیم ما را كه از همه جا مایوس و رانده هستیم دریاب و باران حیات بر ما ببار. بارانی كه بهار را بر ما پدید آورد و نباتی برویاند... ابری كه با طراوت خویش مردگان را زندگی بخشد و نیروها را بازگرداند و گذشته را باز آورد. خداوندا بر ما بارانی ببار كه حیات بخش و سیراب كننده باشد و زمینهای مرده ما را زنده و سرسبز نماید و مراتع ما را خرم بدارد. و با بركت و گوارایی خویش همه را شادمان سازد درختان ما را طراوت بخشد و قوت و روزی ما

را تامین گرداند. خداوندا، بر ما آبی فراوان و گوارا ببخش تا مزارع ما سرسبز گردد و نهرهای ما را جاری سازد و نشیب و فرازهای سرزمین ما را از خشكسالی وارهد... بارانی كه فراوانی نعمت را موجب شود و فضای اطراف زمین را طراوت بخشد و از بركه ها و آبها بهره مند گرداند. بارالها، از بركات خود بر همه ما ارزانی بدار تا عطش زندگان توان دوباره ای بدست آورند. آبی فرست كه زمین ما، حیوانات ما و انسانها را سیراب نماید و خشكی را به سبزی و صفا بدل نماید برگهای درختان را بشوید... بگو كه ابرها گذرا نباشند كه ابرهای سفید، گشاده سالی آورد و گیاهان بسیار رویاند و بركت آب باران زمینهای مرده را زنده و سرسبز گرداند. خداوندا توئی كه می توانی چنین بارانی بباری و قحطی را با رحمتت زایل كنی تو صاحب و مالك آفریدگانی، تو به صفات كمال، پسندیده ستوده ای


صفحه 281.